Echte verhalen

Het is altijd bijzonder als studenten met aandacht naar de verhalen van ouderen luisteren. Maar deze keer is het extra speciaal. Want de studenten luisteren via een beeldscherm! Vanwege Corona geef ik online les tijdens de Palliatieve Verdiepingsdag aan tweede jaars studenten van de opleiding Verpleegkunde. Ondanks het beeldscherm zijn de studenten alert en doen ze actief mee. Naderhand vraag ik hen hoe dat komt. Ze vertellen dat ze geboeid zijn omdat het echte verhalen zijn en omdat ze er later iets mee kunnen in hun werk.

Ik heb hen verteld over Pieter (92 jaar) en Fried (84 jaar). Beiden heren zijn ergens de laatste van. En dat raakt de studenten. Ze voelen meteen aan dat het aangrijpend is wanneer al je dienstkameraden, met wie je naar Nederlands-Indië bent uitgezonden, overleden zijn. Of dat het eenzaam is, als je na vier generaties het ambacht van hoepelmaker niet meer kunt overdragen. Studenten begrijpen heel goed dat dit om zingeving gaat. En dat komen zij als verpleegkundige in hun werk tegen.

Bij de afsluiting van de les mogen studenten een boodschap achterlaten in de chat. Dit is de reactie van Eva: Ik vind het prachtig wat jullie doen, blijf jezelf en ga zo door! Jullie verhalen zijn ontzettend mooi en hebben mij echt geraakt. Na jullie verhalen heb ik dingen ingezien, waar ik voorheen nog nooit aan heb gedacht. Alle reacties gaf ik door aan de ouderen. Fried reageert hier als volgt op: met respect en waardering voor mijn ouders en voorouders heb ik het verhaal nu doorgegeven, dit geeft mij voldoening om de laatste te zijn.

Laten we dus zoveel mogelijk echte verhalen blijven delen met elkaar