Katten geven zin

Onlangs was ik op Sardinië. Prachtig eiland, met fraaie, ruwe landschappen. Zo ook op het kleine, onbewoonde eiland Caprera, met haar fantastische uitzichten, wilde geiten, wilde zwijnen en…katten. Mijn reisgezellen en ik verbaasden ons erover dat er op verschillende plekken op het eiland katten bij elkaar leefden. Na een bezoek aan een museum begrepen we beter waarom. 

Een oude, rammelende Fiat parkeerde op het terrein van een gebouw In de buurt van het museum dat niet in gebruik leek te zijn. Een meneer stapte uit, opende de achterklep en zette die vast met een stuk bezemsteel. Hij liep om de auto en hielp een oude mevrouw uit de auto. Nadat we een praatje begonnen met het stel, bleek het om moeder en zoon te gaan. Samen laadden ze emmers en tassen uit.

Moeder en zoon deelden kattenbrokjes, stukjes vlees en een soort drab dat leek op overkookte pasta op plastic bordjes en verspreidden het rond het gebouw. Katten waren intussen van alle kanten toegestroomd, draaiden om de benen van hun weldoeners en deden zich tegoed aan het voedsel. De mevrouw en haar zoon stonden ons graag te woord, maar lieten zich geen moment van hun taak afleiden.

De mevrouw was 76 en zag het verzorgen van de katten als een belangrijke taak. Ze deed het al 41 jaar. Echt heel fit leek ze niet, maar haar sterke motivatie gaf haar kennelijk veel energie om zich samen met haar zoon in te zetten voor de katten van Caprera. Ze maakte zich grote zorgen over de toekomst. Wie moet er voor de katten zorgen als zij dat niet meer kan? Één van mijn reisgezellen filmde een ander moment waarop ze haar telefoonnummer zei en ons opriep om het filmpje vooral op het internet te zetten, zodat anderen eventueel haar taak zouden kunnen overnemen.

Dit is dus de invulling van zingeving voor deze mevrouw. Als dit al 41j een taak van de mevrouw is, kunnen we vermoeden dat dit een groot knelpunt kan worden nu ze op leeftijd is en begint te vrezen voor opvolging en continuïteit. Tegelijk gaf het ook veel voldoening en energie. Ik had haar graag wat meer vragen willen stellen over hoe ze deze situatie ervaart, maar we hadden er geen gelegenheid voor. Belangrijker nog: ik gun het haar dat ze met rust in het hoofd ‘met pensioen’ kan—ook al denk ik niet dat wat ze doet ecologisch verantwoord is.

Hieronder een kort filmpje van de mevrouw dat ik met haar toestemming maakte en plaatste.