Ziel aan de wand

Of ze mijn ziel mochten vormgeven? Die vraag was mij nog nooit eerder gesteld. Daarom zei ik ‘ja’ tegen de vraagstellers: vijf studenten van AKV | St. Joost. In opdracht van het Lectoraat Zorg rond het levenseinde, ontwerpen zij een interactieve ervaring die zingeving en sociale inclusie bevordert voor mensen met een korte levensverwachting en hun families (kijk voor meer informatie bij het bericht van 9 september 2019).

Inge, Bonnie, Elisabet, Jim en Maria zijn derdejaars studenten van de minor Arts and Interaction en komen uit Spanje, Portugal en Nederland. In het Engels leggen zij aan alle medestudenten, docent en opdrachtgevers uit wat hun doel is bij deze opdracht van het lectoraat. Op tafel staat een maquette met daaromheen diverse spullen zoals thee, piepschuim bolletjes en een koptelefoon met muziek.

Om mijn ziel tastbaar te kunnen maken kreeg ik per zintuig telkens vijf keuzes voorgelegd waar ik de mooiste, lekkerste of fijnste uit moest kiezen. Bij iedere keuze knipte een student met een tang een gaatje in een gele strook papier. Ik wist niet waar het naar toe zou leiden, maar mijn nieuwsgierigheid nam bij iedere keuze ronde alleen maar toe. Na de laatste ronde kreeg ik de gele strook overhandigd en die mocht ik zelf door een muziekdoosspeler halen. Dit leverde een aantal mysterieuze pingelgeluiden op. Daarmee was mijn ziel niet alleen tastbaar geworden, maar ook duidelijk hoorbaar voor alle aanwezigen. Het nodigde meteen uit tot gesprek met elkaar. Ik vond het een verrassende en mooie ervaring om mee te mogen maken.

Het is onvoorstelbaar dat studenten dit in slechts een paar weken tijd ontworpen hebben. Daarom kijk uit naar hun eindpresentatie op 25 oktober. Ondertussen hangt mijn ziel op het prikbord in de keuken. De plek in huis voor dierbare foto’s, kaarten en tickets van film of theater. Als ik daar naar kijk verschijnt een glimlach op mijn gezicht en denk ik: (vrij vertaald naar Herman Finkers) niks so charmant als je ziel aan de wand.