Dankbaar

Ik ben geïnterviewd voor de TAVG, het tijdschrift voor Artsen voor Verstandelijk Gehandicapten. Toen ik het nummer thuiskreeg en mijn eigen kop op de voorkant zag kon ik me ineens weer herinneren wat ik met de AVGs had.

Het interview werd uitgevoerd door Petra Noordhuis, die zich zeer goed had voorbereid en daardoor scherpe vragen stelden die me aan het denken zetten. Leuk en interessant proces was dat. Het interview ging voorbij aan puur AVG-relevante onderwerpen, maar er was wel plaats om ons pas gestarte project over gezamenlijke besluitvorming in de palliatieve fase bij mensen met een verstandelijke beperking toe te lichten. Dat is een vrij AVG-relevant project.  (Naast verschillende andere disciplines overigens.)

De AVGs heb ik leren kennen als een nogal diverse groep artsen die gebonden worden door sterke commitment aan ‘hun’ doelgroep. Ik heb vier jaar lesgegeven aan de AVG-opleiding bij Erasmus MC. Ik gaf les in onderzoeksvaardigheden en begeleidde leeronderzoeken. Ook deed ik workshops wetenschappelijk schrijven en effectief congresbezoek. Ik vond het een fijne missie om hen te enthousiasmeren voor onderzoek of het participeren daarin. Overigens, nog steeds geef ik ieder jaar een les palliatieve zorg, met veel plezier.

Een aantal van de AVGs in opleiding werd of was enthousiast voor onderzoek en ik dacht indertijd dat het misschien wel goed was om een AVG-specifiek onderzoeksnetwerk te starten. Dat was aan de vooravond van een hoogleraar-loos tijdperk. De LinkedIn-groep die ik toen had gemaakt bestaat nog zelfs: SNOOD (Samenwerking, Netwerken, Onderzoek, Ondersteuning en Deskundigheidsbevordering voor Artsen voor Verstandelijk Gehandicapten). Ik was dat bijna vergeten. Het idee werd bij de AVGs goed ontvangen, maar helaas werd de stekker eruit getrokken.

Dat frustreerde me mateloos.

Nu, jaren later, vraagt het TAVG mij om een interview. Dit bood een platform om een aantal van onze activiteiten bekend te maken. Daar ben ik heel dankbaar voor, omdat een aantal van die activiteiten mogelijk relevant voor AVGs is. Wie weet geeft dat aanleiding om weer op een onderzoeksmanier samen te werken o.a. met AVGs. AVGs zijn van groot belang om meerwaarde te bieden voor de cliënt vanuit nieuwe kennis, zoals we dat indertijd met PALLI (het instrument dat de palliatieve zorgfase voor mensen met een verstandelijke beperking helpt markeren) ook hebben gedaan.

Heel veel dank dus!